Eu não falo português
Door: carlijninbrazil
Blijf op de hoogte en volg Carlijn
21 Juli 2012 | Brazilië, São Paulo
Olá chicko’s en chicka’s!
Hier de eerste update vanuit zoning Brazil! Wonderbaarlijk genoeg is de vlucht en de pickupservice helemaal soepel verlopen, en is het hostel waar ik in zit echt geweldig! Bij de douane werd ik wel extra gecontroleerd omdat ze op de scanner een tas vol met wijn hadden gezien, maar achteraf bleek het de tas van de man achter mij was. Ook de vlucht was prachtig! Lekker filmpjes kijken en genieten was het practige uitzicht van de natuur en kleine mierndorpjes in Brazilië. Het vliegveld is aan de achterkant van de stad, waardoor we best laag over SP vlogen en alle villa’s, hoge gebouwen, voetbalvelden maar ook sloppenwijken goed konden zien. Eenmaal aangekomen op m’n gemakje door de douane gegaan (aangezien haasten hier echt geen zin heeft!) waar alles prima was, om vervolgens mijn koffer op te halen die als allerlaatste van de band af kwam. Mijn chauffeur stond al klaar en in no time zaten we op de snelweg opweg naar mijn hostel. Rijden is hier echt gekkenwerk! De chauffer belde wel met een headset, maar moest voordat hij begon met bellen wel de oortjes eerst uit elkaar knopen dus reed een groot stuk zonder handen op de snelweg!. Knipperlichten, snelheidsrestricties, alleen links inhalen, stoplichten, voorang op zebrapaden of andere levensbesparende verkeersregels doen ze hier niet aan. En voor de echte levenslustelozen kun je altijd nog mountainbiken op de snelwegen waar auto’s met 220 km per uur om je heen sjezen. Maar mijn taxichauffeur deed dit duidelijk vaker, dus uiteindelijk ben ik rond een uur of 8 (local time) geheel zonder kleerscheuren of verloren spullen(hahaha dus die weddenschap gewonnen Mar! ;)) aangekomen in het hostel. Hostel Alice is een kleinschalig hosteltje met een gezellige woonkamer mooi beschilderde muren en ultiem relaxtje salsamuziek door het hele huis. De eigenares, een schattig ogend vrouwke begin 30 runt het sinds een paar jaar, nadat haar oma het huis heeft verlaten om in een apartement te wonen. De huiskatten van oma hangen hier echter nog gewoon een beetje rond en zijn de meest tamme en schattige beestjes de ik ooit heb gezien! Aangezien ik inmiddels toch al menig uur wakker was ben ik gelijk mijn bed in gedoken om vervolgens een kloktje rond te slapen en rond half 11 te volgende ochtend klaar stond voor mijn eerste verkenningstocht.
Aangezien ik dinsdag al om 9 uur op de uni moet staan, leek het me een goed idee om alvast even langs de uni te gaan om te zien hoe ver weg het was en hoe ik daar het beste heen kan. En dat was maar goed ook! Reisschema’s doen ze hier niet aan, dus zodra de buschauffeur er zin in heeft en klaar is met roken vertrekt de bus naar zijn volgende halte. Ik had wat instructies van mijn exchance begeleider gekregen maar ik had nooit gedacht dat de campus zo groot was! Na 10 minuten op de campus te hebben gereden was is de economische faculteit nogsteeds niet tegen gekomen , dus vroeg ik aan de ticketverkoper of halte FEA nog ver was, maar deze sprak natuurlijk geen engels. Gelukkig zat er een behulpzame phd student achter me die toevallig dezelfde kant op moest. Ik ben blij dat ik niet ben gaan lopen want we hebben nog zeker een kwartier doorgereden totdat Pedro, een stereotype chubby itc student incl. rond brilletje en grote glimlach, eindelijk het sein gaf dat we uit konden stappen. Nadat hij me nogmaals op het hart had gedrukt, nooit onoplettent het zebra pad over te steken wees hij me de richting en was ik eindelijk op de FEA faculteit(die op zichzelf al de helft van de campus in tilburg is, en dan hebben ze nog zo’n 30 faculteiten). Verder niet heel spannend, dus al snel weer richting de bus gegaan. Om te denken dat je dan ook weer snel in het centrum bent was verkeerd gedacht. Ik zag net de bus wegrijden toen ik het gebouw uitkwam, wat betekend dat ik nog zeker een half uur zou moeten wachten. Bus nummer 2 reed ook voor mijn neus voorbij doordat ik door de zon niet goed het nummer kon lezen en er te laat achter kwam dat het mijn bus was die voorbij reed. Omdat ik toch niets beters te doen had en die halte onderhand ook wel een beetje gezien had liep ik door naar het engeneerings bushalte. Na een paar minuten kwam ik 2 spaanse exchange studenten tegen die ook de campus aan het verkennen waren, en ja hoor net na de ‘hoi in ben Carlijn’ zag ik bus nummer 3 voorbij rijden. In totaal heb ik dus 2 uur op de bushaltes gezeten, maar ik ken nu iig wel iedere bus die van en naar de campus gaat.
Stiekem had ik toch een beetje last van een jetlag, dus rond 9 uur zat ik uitgeteld in de woonkamer van het hostel. Maar gelukkig was ik ook daarin niet de enige, 2 Ieren een Australische en mijn Zimbabwees/Americaanse roommate zaten ook in de woonkamer een beetje niets te doen. Na alle hilarische accenten van het Zimbabwese wereldwonder te hebben gehoort vonden we het toch een goed idee ook een dvd in de flatscreen tv te knallen, waarna we met z’n 4en de slechtste comedy ever hebben gekeken. De planning was om later nog de stad in te gaan, maar het was eigelijk te gezellig om weg te gaan. Zeker toen er spontaan een concert ontstond in de woonkamer. Vrienden van eigenares Alice kwamen een drankje doen en hadden voor de gein hun gitaren megenomen. Alle vooroordelen over het swingende Brazeliaanse leven zijn dus nog waar ook!
Na wat welverdiende uurtjes slaap heb ik vandaag de rest van de wijk vila madalena verkent. Het is een upclass wijk met veel vintage winkeltjes, super mooie authentieke meubelwinkels en hippe bars en bistro’s van over de hele wereld (incl. Een belgische bakker met witte chocopasta en speculoos, en een belgische wafelzaak met stroopwafels). Waar ik erachter kwam dat ik 1 potugese zin ga moet perfectioneren het komende semester, namelijk: “Eu não falo português”. Niet dat de locals zich hier iets van aantrekken, ze babbelen gewoon verder met nog een grote glimlach en nog meer handgebaren.
Rondlopen in SP een hele opgaven. Ik snap dat de mensen hier mooie billen hebben want het is een constante bergetappen! Nadat ik verdwaalt was in een vila wijk waar het galmde van het geblaf van alle waakhonden vond ik het tijd om een koffietje te doen in een lokale bistro. Een man die een tafel verder zat merkte dat ik niet uit de buurt kwam, en kwam gelijk een babbeltje maken. Voordat ik het wist was ik voorgesteld aan iedereen in de bistro en zat ik in het midden van de lokale vriendengroep die elke zaterdag gezellig samen een drankje komen doen. Nadat ik toch wel heel veel biertjes moest afslaan vond ik het tijd om te gaan, maar ben wel gelijk uitgenodigd om volgende week terug te komen!
De katten van het hostel verwelkomen me ook erg hartelijk, en liggen alle 2 op mijn schoot te slapen, wat niet echt makkelijk typt , dus dat lijkt me een goed moment een einde te brengen aan dit toch al te lange verhaal!
Liefs
Hier de eerste update vanuit zoning Brazil! Wonderbaarlijk genoeg is de vlucht en de pickupservice helemaal soepel verlopen, en is het hostel waar ik in zit echt geweldig! Bij de douane werd ik wel extra gecontroleerd omdat ze op de scanner een tas vol met wijn hadden gezien, maar achteraf bleek het de tas van de man achter mij was. Ook de vlucht was prachtig! Lekker filmpjes kijken en genieten was het practige uitzicht van de natuur en kleine mierndorpjes in Brazilië. Het vliegveld is aan de achterkant van de stad, waardoor we best laag over SP vlogen en alle villa’s, hoge gebouwen, voetbalvelden maar ook sloppenwijken goed konden zien. Eenmaal aangekomen op m’n gemakje door de douane gegaan (aangezien haasten hier echt geen zin heeft!) waar alles prima was, om vervolgens mijn koffer op te halen die als allerlaatste van de band af kwam. Mijn chauffeur stond al klaar en in no time zaten we op de snelweg opweg naar mijn hostel. Rijden is hier echt gekkenwerk! De chauffer belde wel met een headset, maar moest voordat hij begon met bellen wel de oortjes eerst uit elkaar knopen dus reed een groot stuk zonder handen op de snelweg!. Knipperlichten, snelheidsrestricties, alleen links inhalen, stoplichten, voorang op zebrapaden of andere levensbesparende verkeersregels doen ze hier niet aan. En voor de echte levenslustelozen kun je altijd nog mountainbiken op de snelwegen waar auto’s met 220 km per uur om je heen sjezen. Maar mijn taxichauffeur deed dit duidelijk vaker, dus uiteindelijk ben ik rond een uur of 8 (local time) geheel zonder kleerscheuren of verloren spullen(hahaha dus die weddenschap gewonnen Mar! ;)) aangekomen in het hostel. Hostel Alice is een kleinschalig hosteltje met een gezellige woonkamer mooi beschilderde muren en ultiem relaxtje salsamuziek door het hele huis. De eigenares, een schattig ogend vrouwke begin 30 runt het sinds een paar jaar, nadat haar oma het huis heeft verlaten om in een apartement te wonen. De huiskatten van oma hangen hier echter nog gewoon een beetje rond en zijn de meest tamme en schattige beestjes de ik ooit heb gezien! Aangezien ik inmiddels toch al menig uur wakker was ben ik gelijk mijn bed in gedoken om vervolgens een kloktje rond te slapen en rond half 11 te volgende ochtend klaar stond voor mijn eerste verkenningstocht.
Aangezien ik dinsdag al om 9 uur op de uni moet staan, leek het me een goed idee om alvast even langs de uni te gaan om te zien hoe ver weg het was en hoe ik daar het beste heen kan. En dat was maar goed ook! Reisschema’s doen ze hier niet aan, dus zodra de buschauffeur er zin in heeft en klaar is met roken vertrekt de bus naar zijn volgende halte. Ik had wat instructies van mijn exchance begeleider gekregen maar ik had nooit gedacht dat de campus zo groot was! Na 10 minuten op de campus te hebben gereden was is de economische faculteit nogsteeds niet tegen gekomen , dus vroeg ik aan de ticketverkoper of halte FEA nog ver was, maar deze sprak natuurlijk geen engels. Gelukkig zat er een behulpzame phd student achter me die toevallig dezelfde kant op moest. Ik ben blij dat ik niet ben gaan lopen want we hebben nog zeker een kwartier doorgereden totdat Pedro, een stereotype chubby itc student incl. rond brilletje en grote glimlach, eindelijk het sein gaf dat we uit konden stappen. Nadat hij me nogmaals op het hart had gedrukt, nooit onoplettent het zebra pad over te steken wees hij me de richting en was ik eindelijk op de FEA faculteit(die op zichzelf al de helft van de campus in tilburg is, en dan hebben ze nog zo’n 30 faculteiten). Verder niet heel spannend, dus al snel weer richting de bus gegaan. Om te denken dat je dan ook weer snel in het centrum bent was verkeerd gedacht. Ik zag net de bus wegrijden toen ik het gebouw uitkwam, wat betekend dat ik nog zeker een half uur zou moeten wachten. Bus nummer 2 reed ook voor mijn neus voorbij doordat ik door de zon niet goed het nummer kon lezen en er te laat achter kwam dat het mijn bus was die voorbij reed. Omdat ik toch niets beters te doen had en die halte onderhand ook wel een beetje gezien had liep ik door naar het engeneerings bushalte. Na een paar minuten kwam ik 2 spaanse exchange studenten tegen die ook de campus aan het verkennen waren, en ja hoor net na de ‘hoi in ben Carlijn’ zag ik bus nummer 3 voorbij rijden. In totaal heb ik dus 2 uur op de bushaltes gezeten, maar ik ken nu iig wel iedere bus die van en naar de campus gaat.
Stiekem had ik toch een beetje last van een jetlag, dus rond 9 uur zat ik uitgeteld in de woonkamer van het hostel. Maar gelukkig was ik ook daarin niet de enige, 2 Ieren een Australische en mijn Zimbabwees/Americaanse roommate zaten ook in de woonkamer een beetje niets te doen. Na alle hilarische accenten van het Zimbabwese wereldwonder te hebben gehoort vonden we het toch een goed idee ook een dvd in de flatscreen tv te knallen, waarna we met z’n 4en de slechtste comedy ever hebben gekeken. De planning was om later nog de stad in te gaan, maar het was eigelijk te gezellig om weg te gaan. Zeker toen er spontaan een concert ontstond in de woonkamer. Vrienden van eigenares Alice kwamen een drankje doen en hadden voor de gein hun gitaren megenomen. Alle vooroordelen over het swingende Brazeliaanse leven zijn dus nog waar ook!
Na wat welverdiende uurtjes slaap heb ik vandaag de rest van de wijk vila madalena verkent. Het is een upclass wijk met veel vintage winkeltjes, super mooie authentieke meubelwinkels en hippe bars en bistro’s van over de hele wereld (incl. Een belgische bakker met witte chocopasta en speculoos, en een belgische wafelzaak met stroopwafels). Waar ik erachter kwam dat ik 1 potugese zin ga moet perfectioneren het komende semester, namelijk: “Eu não falo português”. Niet dat de locals zich hier iets van aantrekken, ze babbelen gewoon verder met nog een grote glimlach en nog meer handgebaren.
Rondlopen in SP een hele opgaven. Ik snap dat de mensen hier mooie billen hebben want het is een constante bergetappen! Nadat ik verdwaalt was in een vila wijk waar het galmde van het geblaf van alle waakhonden vond ik het tijd om een koffietje te doen in een lokale bistro. Een man die een tafel verder zat merkte dat ik niet uit de buurt kwam, en kwam gelijk een babbeltje maken. Voordat ik het wist was ik voorgesteld aan iedereen in de bistro en zat ik in het midden van de lokale vriendengroep die elke zaterdag gezellig samen een drankje komen doen. Nadat ik toch wel heel veel biertjes moest afslaan vond ik het tijd om te gaan, maar ben wel gelijk uitgenodigd om volgende week terug te komen!
De katten van het hostel verwelkomen me ook erg hartelijk, en liggen alle 2 op mijn schoot te slapen, wat niet echt makkelijk typt , dus dat lijkt me een goed moment een einde te brengen aan dit toch al te lange verhaal!
Liefs
-
23 Juli 2012 - 07:47
Arnoud:
Wat gaaf! Leest wel lekker chaotisch weg... Volgens mij heb je t ook een beetje zo bedoeld! Geniet en ben benieuwd aar het volgende verhaal! Groetjes, Arnoud -
22 Juli 2012 - 14:04
Tessa:
wow klink allemaal heel leuk behalve dan die bus. Dat is waar ja, in die landen moet je echt duidelijk zwaaien van he ik wil mee. Bale dat je zo lang hebt moeten wachten. Igg verder leek het mij een goede start van je tijd daar. Liefs Tessa -
22 Juli 2012 - 14:13
Renée:
Hahahaha Carlijn, dit klinkt zoooo als een stad voor jou:) Succes nog met de eerste verkenningen en alle andere verrassingen die je te wachten staan:)
xx -
22 Juli 2012 - 15:21
Kayleigh-Jane:
Geweldig verhaal! Kijk nu al uit naar de rest van je belevenissen;). X -
22 Juli 2012 - 15:37
Christa:
De opa's en oma's genieten ook van je verslag! Ze vinden het heerlijk dat ze zo (met de nieuwe technieken) lekker met je mee kunnen leven. Kus @ -
22 Juli 2012 - 19:26
Freek:
Hey
eindelijk daar!!!
wat een leuke eerste ervaringen. Hou me maar up to date. Geniet er nog van en rust ook goed uit.
Freek -
23 Juli 2012 - 09:50
Plom:
Calijn! Het klinkt allemaal fantastisch! Mis je hier nu al! Knuffel en kusjes!! -
23 Juli 2012 - 12:22
Juliette:
Wat super leuk om te lezen! Jij redt je dus prima daar! Ik ben benieuwd wat je nog meer te wachten staat! xx -
23 Juli 2012 - 12:48
Kelly:
Hey Carlijn :D wat een gaaf verhaal :D je hebt het dus goed naar je zin . SUcces met je jacht naar een eigen stekkie en ik kijk uit naar je volgende verhaald ! xx kelly -
24 Juli 2012 - 11:41
Rosanne:
Hee lieve Carlijn,
wat een fijn verhaaltje :) Hopelijk went het heel snel, denk je veel aan ons, want wij denken veel aan jou :) Kijk uit naar je volgend verhaal!
liefs Rosanne -
02 Augustus 2012 - 04:26
Maikel:
Na 2 weken zonder internet is dit het eerste verhaal dat ik lees en wat een verhaal is dit! Klinkt allemaal super, lekker exotisch en uiteraard avontuurlijk met al die salsa-ritmes en ben bijna jaloers dat ik er niet zelf bij ben.. al zit ik niet in een positie om te klagen natuurlijk. Enjoy en ik kijk uit naar je volgende verhaal! xx -
21 Augustus 2012 - 13:24
Maartje:
Liefje! haha ik wist al meteen dat jij geen koffer met wijn mee zou hebben, want dan zou het wel een koffer met wodka zijn ;)! Ben blij dat het hostel goed bevalt. Ik ga nu je volgende verhaaltje lezen hihi. Dikke kus!
