Minha Casa é Sua Casa

Ik kan niet geloven dat het alweer 2 weken geleden is dat ik in het vliegtuig stapte. Het voelt alsof ik hier al maanden rondloop! De laatste keer mailden ik vanuit mijn hostel, inmiddels ben ik al lekker gesetteled in mijn nieuwe kamer!
In eerste instantie was het afscheidnemen van mijn nieuwe Ierse/Australische en Zwahilise matties best jammer aangezien ik al een hele lading nieuwe Brazilianen had zien binnen komen, en communiceren met al het braziliaans nogal een uitdaging is. Totdat mijn Zwahilische roomate me vertelde dat hij iets langs en blonds tegen was gekomen. Gelukkig waren er ook wat engelstalige verstekelingen uit Peru achter gebleven in het hostel. Dus nadat ik er redelijk van overtuigd was dat ik over mijn jetlag heen was(natuurlijk niet), durfde ik het aan om de stad in te duiken. Maar wat een ordinaire bedoeling is dat zeg! Zoenende mensen overal, capariniaas in overvloed en menig net iets te korte rokjes en tanktops. Wel echt een hilarische avond gehad, waarin ik al een aantal exchange studenten had gespot. Na een tijdje vond ik het wel genoeg geweest, maar toen ik aan mijn mede hostelgangers vroeg of ze dat met me eens waren kreeg ik als antwoord: “maar het is pas kwart over 4”.
Na een ochtendje uitslapen trof ik idd een overduidelijk noord-europese jongen aan: Markus, een duitser die toevallig ook aan mijn faculteit studeert. Later die avond bleek ook mijn nieuwe kamergenootje, de franse Justine, een FEA student te zijn. Dus om 08:00 die volgende ochtend stonden we klaar om te vertrekken richting USP. Justine waren we echter ergens halverwege de weg naar de bus al kwijt omdat ze had afgesproken met een franse gang(die hebben we er veul hier).
Dus na een paar minuutjes wachten in de bus, vertrokken we naar onze eerste intro dag. Gezien het feit dat er hier niet veel mensen boven de 1,70 en blond (want mensen vinden me hier blond?!) zijn vielen Markus en ik nogal op. Dus voor we het wisten kwam er wederom een engelssprekende braziliaan op ons af om een babbeltje te maken. Toen we het over de uni hadden kwam ook een andere exchange student erachter dat hij dezelfde bestemming had als wij. De duitse (er zijn namelijk ook een heule boel duitse exchange studenten) Kai had al een kamer in SP waar nog 4 kamers vrij waren, dus we moesten maar snel een kijkje nemen.
De eerste intor dag was ontsettend saai. De hoost was een man die overduidelijk veel van zijn eigen stem hield. Beurocratisch moest hij alles herhalen wat zijn collega te zeggen had om er nog meer over te vertellen wat eigelijk totaal niets toevoegde.
Wat wel belangrijk was het praatje van het exchange office. We hebben een uitleg van minstends 2 uur gekregen over hoe we ons precies kunnen registreren bij het police federal. Want ik kan je vertellen, dat is nogal een klus. Logica gaat niet altijd goed samen met de Braziliaanse organisaties, wat hilarisch genoeg veel brazilianen zelf ook door hebben, want onze instructeur kon er wel om lachen. Bijv. Je kunt je buskaart ophalen aan de andere kant van de uni maar, haha, dan moet je wel de bus nemen. Of CPF heb je voor veel dingen nodig(zelfs supermarkt)en kun je zsm aanvragen, haha, maar het duurt wel een half jaar tot je de kaart hebt. Na een uitgebreid verhaal van een Britse medestudent die dit hellskarwei al was ondergaan (want zoals ze zei zit het police federal inderdaad vol “behulpzame” ladies), was het eindelijk tijd voor het laatste onderdeel. De huisbaas van Kai kwam een praatje houden over huisverhuur in Sao Paulo. De okupe organisatie heeft naast een paar hostels ook studentenhuizen die bedoelt zijn voor halfjaarlijks verhuur. De belangstelling was nogal groot, en de volgende dag zou de vila madalena huisbezichtiging zijn. Aangezien we wel op Kai’s mening vertrouwde hebben Markus en ik heel sneeky diezelfde avond al een kamerreservering gemaakt. En de volgende dag bleek dat we daar goed aan hadden gedaan ook! Het waren ruime kamers, op een goede lokatie voor een redelijke prijs. Het huis is enorm en heeft 3 fikse terassen een grote keuken en knusse woonkamer. Wederom zou een Nederlandse architect huilen van de onligische indeling en grote stukken nutteloosheid in ruimte, maar dat maakt het voor ons alleen maar idealer omdat het huis perfect is voor huisfeesten.
De tweede intro dag was een stuk leuker. De studie en sport verenigingen kwamen aan bod, inclusief een rondleiding door het enorme sportterein. Na een vreselijk vieze maar ontsettend goedkope(nog geen 1,-) lunch in het cafeteria haasten Markus, de Zweedse Jonas (die we de vorige avond ook in het hostel hadden ontmoet) de franse basisschool vriendinnen Olivia en Laura en ik, ons naar het geel-oranje Okupe huis. De kamers waarin Olivia geintereseerd was, was al gereserveerd door Kai en Jonas een aantal weken eerder, maar Laura wilde mij gelukkig wel komen versterken tussen al het mannelijk geweld. De laatste kamer is verhuurt aan een nog onbekende spanjaard, bovendien komt Olivia hier nog regelmatig over de vloer wat inhoud dat we een gezellig internationaal clubje in huis hebben:) Nog een enorm voordeel was dat we de volgende dag al in konden trekken, wat precies optijd was aangezien ik die dag mijn laatste gereserveerde dag in hostel Alice zou zijn. Wat een timing!

Deel 2 van de update+foto’s volgen snel!

Liefs!